سوره های همیشه پنهانم، دست در دست آیه می خشکند


جنگل خیس اطلسی هایم، چه بسا بی گلایه می خشکند


سردی هوا چنانی بود که نفس تا نفس خزانی بود


چشم هایم به دور آغوشت، در گذار سایه می خشکند


احمدعلی رسولی