در میان روزهای مه آلود

و شب های طلایی

گاه با خورشید

گاه با ماه

نفس های باد را

به سینه خاک می فرستم...

نگاه می کنم

آن جا که خط آبی آسمان 

در دریای سرخ غروب

 غرق می شود

و صدای اذان

دلهره ی تاریکی را

فریاد می کشد...


احمدعلی رسولی